Geplaatst op 7 september ’25
Gisterenavond liep ik opnieuw over het bospad waar geregeld zwijnen oversteken. Met mijn warmtebeeld camera zag ik het bos een flinke groep zwijnen. Een aantal volwassen exemplaren en aan het springen en rennen te zien, nog veel meer biggen. Langzaamaan kwam het hele spul richting van het pad. Daarop besloot ik om langs het pad te hurken en te wachten op het moment dat de dieren zouden oversteken. Niet lang hoefde ik niet te wachten. Een van de volwassen zeugen kwam op een meter of 20 van mij polshoogte nemen. Mij had zij niet in de gaten of tenminste, mijn aanwezigheid stoorde haar niet. Na haar volgden er meer van de groep en begonnen het pad over te steken. Ook de biggen staken in kleine groepjes over samen met de volwassen zeugen.
Plotseling hoorde ik kabaal achter mij en zag een groep van ca 12 wielrenners aankomen rijden. Met armgebaren probeerde ik de renners te waarschuwen, maar helaas. Met een rotgang kwamen de eerste aangestormd terwijl er nog zwijnen overstaken. Toen pas had men door wat die vreemde vent op het pad stond te gebaren. Luidkeels riepen enkele van hen sorry en herhaalde dit totdat zij in een volgende bocht verdwenen. De zwijnen waren zichtbaar in paniek en renden het pad weer over naar de kant waarvan zij vandaan kwamen. De biggen waren als laatst aan de beurt en renden, samen met een volwassen zeug het pad over. In gedachten hoorde ik haar zeggen: “Kom kinders, nu oversteken en snel!”
Een nabrander
In principe heb ik helemaal niets tegen wielrenners, mountainbikes of fietsers in het algemeen. Zeker niet als zij, net als ik genieten van een mooi natuurgebied. Wat ik echter niet snap is waarom men zo vaak zo luidruchtig is? En, dan ook nog eens in bosrijk natuurgebied tegen zonsondergang. Het moment waarop dieren weer actief worden om onder andere voedsel te zoeken. Wanneer iemand het antwoord hierop heeft, dan verneem ik die graag 😉