Onverstoorbaar
Evenals vorig jaar is er opnieuw een groep van ongeveer 12 ransuilen in mijn woonplaats Houten neergestreken. Opnieuw vonden zij dezelfde boom als afgelopen paar jaar. Ondanks dat deze boom op een druk punt, middenin een woonwijk staat, voelen de vogels zich daar blijkbaar vertrouwt. Althans, zij lijken zich niet te storen aan de onder zich door fietsende, wandelende en autorijdende voorbijgangers. Oh ja en niet te vergeten al die mensen die die allemaal onder hun boom een mooie opname van hen willen maken. Hieronder enkele foto’s die ik, als een van die vele anderen, gisteren van de ransuilen maakte.
Takjes, takjes en nog eens takjes
Deze ransuilen hebben een flinke es(?) als roestboom uitgekozen. Een boom die nu geen bladeren meer heeft, maar daarentegen wel een enorme hoeveelheid enorm takjes. Voor de uilen biedt deze boom daardoor de nodige bescherming en beschutting. Maar, als je de uilen wilt fotograferen heb je meestentijds wel een takje dat voor de uil hangt. Zeker omdat je naar boven toe moet fotograferen en dus snel een tak(je) in de weg zit. Lastig dus om door die takken een pose te vinden waarin een uil (redelijk) vrij zit. Maar met een beetje geduld en vooral veel geluk kun je de foto schieten die je wilt.
Slapen en waken
De uilen wisselen elkaar tijdens het roesten / rusten af wat betreft het waken. Daarom hebben altijd een of meerdere uilen de ogen open en kunnen de anderen met een gerust gevoel slapen.
Voor de liefhebber
Camera: Canon 5D Mark 4 met daarop de Canon EF100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM lens. De overige instellingen: Brandpuntafstand: 400mm – Diafragmawaarde 5 – ISO waarde 500. Omdat ik tegen het licht in moest fotograferen stelde ik een belichtingscompensatie van + 2 in. Deze instellingen leverde mij per foto gemiddeld een sluitertijd op van 1/500 seconde.
Kers op de taart
De foto hieronder was de laatste die ik maakte en was tevens de kers op de taart. Deze ransuil had namelijk een andere boom gekozen als zijn soortgenoten. Een boom die tevens een stuk kleiner was waardoor ik bijna op ooghoogte stond met de vogel en hierdoor prachtig te fotograferen. Bovendien werd de uil mooi belicht door de zon, waardoor diens schitterende ogen prachtig uitkwamen.
Bedankt Hans voor de tip en ik deed het ook al wel, maar tot hiertoe zonder succes. Het lukt vast nog wel een keer hoor 🙂
Voor zover ik weet zoeken de ransuilen in de winter inderdaad de kleinere dorpen / steden en dus relatief rustige plekken op. Daarnaast moeten deze plekken niet ver van hun jachtterrein liggen. Misschien daarom eens een keer wat kleinere plaatsen bij jou in de buurt bezoeken?
Inderdaad, ik heb in het geval van de ransuilen inderdaad het geluk dat ik voor hen niet ver hoef te reizen.
Heb er al heel vaak naar gezocht maar nog nooit gevonden… Misschien is hier rond Antwerpen niet de meest geschikte plek.
Wat een geluk zo dicht bij huis en inderdaad de laatste is een extra plaatje. Hij houdt je echt in de gaten. Leuk met de exif gegevens. (Ik heb nog nooit een uil in het echt gezien.)