Close encounter, but… not to close
Wandelend op het strand van Texel richting de aanlegsteiger van het (zomer)veer Texel – Vlieland zag ik iets onder de palen van de steiger liggen. Even dacht ik aan een boomstam. Dichterbij gekomen zag ik dat het een grijze zeehond was. De grijze zeehond wordt in de winter veelal op een zandbank of op het strand geboren. De jongen kunnen dan nog niet direct zwemmen en worden op het strand gevoed. Zo kan het dus gebeuren dat je een jonge zeehond op het strand ziet liggen. Veel mensen denken dan dat er iets mis is met het dier. Tenslotte horen zij niet op het strand, althans zo wordt dan gedacht. Niet zelden wordt dan Ecomare gebeld, die daarvoor begrip heeft.
Pas wanneer het voor de medewerkers van Ecomare duidelijk is dat het gevonden jong iets mankeert wordt het opgehaald. Gelukkig kan men de vinder heel vaak gerust stellen en tegelijkertijd duidelijk maken hoe te handelen. Zonder dat ik die bewuste regels kende ben ik op ruime afstand gebleven van de zeehond. Aan de dikke vacht was te zien dat dit dier, weliswaar al van flink formaat, nog een jong was. De haren waren nat dus was het in het water geweest en kon al zwemmen. Snel maakte ik op gepaste afstand met mijn camera en telelens wat foto’s. Niet ver van het strand kwam met regelmaat de kop van een volwassen grijze zeehond boven water. Vast mama of papa die het jong in de gaten hield. Zo kreeg ik dus onverwacht een mooie gelegenheid om een grijze zeehond van dichtbij te mogen aanschouwen. Met recht een close encounter, maar …… not to close!
Dank je Rudi. Het was wel verleidelijk om dichterbij te gaan en sommigen doen dat ook, maar het is voor beiden veel verstandiger om afstand te bewaren.🦭
Dank je voor je compliment Martijna. Hoewel de vacht inderdaad uitnodigt om geaaid te worden, is dit niet echt verstandig😉
Wat een pracht opname je zou de vacht willen aaien zo duidelijk.
Prachtig gefotografeerd én met het nodige respect. Bedankt Hans voor het delen.