Blauwe soortgenoot
Er zijn weer insecten en met regelmaat frisse ochtenden. Tijd dus om de juiste lens voor macro en close up opnames op de camera te schroeven. In aansluiting op het vorige verhaal waarin het icarusblauwtje de hoofdrol speelde, nu een andere blauwe soortgenoot: de weidebeekjuffer.
Even prachtig
De weidebeekjuffer een prachtige libel met een kenmerkende fladderende vlucht zoals die van een vlinder. Zowel het vrouwtje als het mannetje zijn prachtig om te zien. Althans, dat vind ik. Het mannetje glanzend kobaltblauw en het vrouwtje glanzend blauwgroen. Het mannetje heeft een opvallende donkere band over de uiteinde van de vleugels. Bij het vrouwtje ontbreekt deze band.
Goed vindbaar, lastig fotografeer-baar
De weidebeekjuffer vind je langs helder stromend water, zoals en hoe kan het ook anders: beken. Tussen april en september kun je ze dan zien fladderen langs het water of zittend op een rietbad. Net als alle andere insecten heeft ook de weidebeekjuffer de zonnewarmte in de ochtend nodig om actief te worden. Tot dat moment blijven zij rustig zitten en zijn zij, in principe, goed te benaderen. In principe, want riet is over het algemeen niet altijd, net zoals gras of bloemen, binnen handbereik. Of te wel, de weidebeekjuffer kan verder weg zitten als je misschien zou willen. Althans, wanneer je met een macro lens aan de slag wilt. In een dergelijke situatie plaats ik mijn Canon EF100-400mm f/4.5-5.6L IS II USM lens op de camera. Met een tele(zoom)lens kun je in ieder geval de juffer naar je toe halen. Thuis kun je op de pc desgewenst nog eens een extra uitsnede maken.
Lastiger wordt het wanneer de weidebeek actief is en van rietblad naar rietblad fladderen. Het fijne van deze juffers is dat zij over het algemeen wel genegen zijn wat langer te blijven zitten. Toch zijn ook zij er niet van gediend als jij een foto probeert te maken met een macrolens of met de macro-instelling van jouw camera. Of te wel; je zult op ruime(re) afstand moeten blijven en is dus ook hier de tele(zoom)lens de lens die uitkomst biedt.
Centimeter voor centimeter
Kun je de macrolens dan helemaal niet gebruiken om weidebeekjuffers te fotograferen? Zeker wel! Zoals ik hierboven al aangaf is een de weidebeekjuffer soms genegen om langer op één plek te blijven zitten. Het laat jou soms zelfs tot op macrolens afstand benaderen. Oké, misschien heft het even de vleugels op om er vandoor te gaan, maar bedenkt het zich toch weer. Let wel, je moet je hierbij echt centimeter voor centimeter behoedzaam naar de juffer bewegen en je camera in de aanslag houden. In dergelijke situaties maak ik, onderweg naar de juffer, al vast foto’s zodat ik in ieder geval ièts heb. Dus ja, je macrolens komt zeker van pas!
Tot zover mijn ervaringen met het fotograferen van de weidebeekjuffer. Een prachtige libel die, zo lijkt het, soms met jou als fotograaf een spelletje speelt. De benaderingsafstand is daarbij de inzet: “Hoe dichtbij kun jij bij mij komen?” In ieder geval veel succes en plezier gewenst bij het fotograferen van de weidebeekjuffer….
Dank je wel weer Rudi voor je positieve woorden.
Dank je wel weer Martijna en leuk te lezen dat ik ook jou nog hebt kunnen dienen met een tip.
Mooi verhaal + mooie opnames. Goed wat je schrijft steeds iets dichterbij en ondertussen wel wat ‘knippen’. Dankjewel.
Wat je zegt… geen gemakkelijke opgave om ze echt mooi in beeld te krijgen, tenminste als je geen storende achtergronden wil van riet- of grasstengels e.d. Jij ben er voor 100% in geslaagd hoor. Man of vrouw, ik vind ze allebei prachtig van kleur.