Nevel over Vossenbroek

Praktisch onvindbaar wordt vindbaar

Welke natuurfotograaf wil dit nu niet? Op een vroege nevelige ochtend de natuur in trekken met een fraai kleurenpalet veroorzaakt door de opkomende zon. Ingrediënten die, zoals bekend, garant staan voor fraaie landschapsfoto’s. Maar nevel, mist of ochtenddauw hebben nog meer voordelen. Het maakt namelijk het praktisch onvindbare beter vindbaar. Dauwdruppels hechten zich aan alles in de natuur. Zo worden onder andere spinnenwebben, vlinders, libellen mooi zichtbaar.

Vossenbroek

Onlangs werd er voor enkele ochtenden deze ideale omstandigheden voorspeld. Dus vroeg uit de veren en naast de camera tevens de telezoomlens en de macrolens in de tas. Het gebied waar ik sinds kort samen met een fotomaatje naartoe ga is Vossenbroek. Een 60 ha groot natuurgebied in de Gemeente Epe en beheert door Het Geldersch Landschap en Kastelen. Dit gebied bestaat zowel uit bos, natte en droge graslanden en moeras. Bijzonder in het Vossenbroek is de aanwezigheid van een flink stuk ongerept Elzenbos. Daarnaast kent het een gevarieerd aanbod aan flora en dus ook aan insecten. Naast het kleine dierenwild, is het Vosseveld ook het leefgebied van het ree, de vos en de das. Zelfs het edelhert is een geregelde bezoeker van het Vossenbroek.

Naast vlinders ook herten voor de camera

Wij zijn er die ochtenden vooral voor de fladderaars of wel: vlinders en libellen. Uiteraard sluiten wij onze ogen niet voor een ontmoeting met een vos, een ree of een hert. En…..dat geluk hadden wij op een van de ochtenden toen wij in het Vossenbroek aankwamen. In de mist zagen wij zowaar een groep edelherten staan. Helaas waren wij al eerder door hen ontdekt en ging het spul er vandoor. Gelukkig kreeg ik nog net de kans om deze prachtige dieren te fotograferen – zie coverfoto. Na deze ontmoeting startten wij onze speurtocht naar vlinders en libellen.

Glinsteringen en contouren

Zoals hierboven al aangegeven, wordt tijdens een nevelige ochtend veel vindbaar wat over het algemeen niet zo gemakkelijk vindbaar is. Wanneer je tegen het licht in kijkt zie je goed de glinsteringen in de contouren van bijvoorbeeld de vlinder en de libel. Het voordeel in deze perfecte omstandigheid is dat je de beestjes al op afstand kunt zien zitten. Tegelijkertijd is dit een ook nadeel. Je mag je tenslotte alléén begeven op de daarvoor aangegeven paden en dat geldt ook voor het Vossenbroek.

Telezoomlens

Wanneer het beestje niet te ver van het pad zit, pak ik doorgaans mijn telezoomlens (Canon EF 100x400mm f/4.5 – 5.6L IS II USM). Met deze lens ben ik in staat om het beestje heel ver naar mij toe te halen. Door een zo groot mogelijk diafragma getal te kiezen, zorg ik voor een mooie onscherpe achtergrond. Zo krijgt de vlinder of libel alle aandacht die het verdient. Thuis maak ik de gewenste uitsnede van het origineel, zodat mijn onderwerp naar mijn zin in beeld is.

Macrolens

Wanneer de vlinder of libel direct langs het pad zit en dat gebeurd gelukkig ook, dan kies ik voor mijn macrolens (EF 100mm f/2.8L macro IS USM). Met deze lens kan ik tot op een centimeter of tien van mijn onderwerp komen. Door de dauw en de lage temperatuur zijn insecten nog inactief en zijn daarom goed benaderbaar. Het brandpuntsafstand van 100 mm zorgt voor een gedetailleerde close up opname waarbij o.a. de dauwdruppels goed zichtbaar worden.

Tot slot ………..

Tot slot nog even terugkomend op het feit dat door de nevel insecten al op afstand zichtbaar zijn. Wanneer dit in een gebied is waar je vrijelijk mag struinen beweeg ik mij voorzichtig naar mijn doel. Geen probleem! Anders is het wanneer ik in een natuurgebied, zoals in het Vossenbroek, ben waar het niet toegestaan is het pad te verlaten. Natuurlijk weet en besef ik mij wat daarvoor de reden is.

Maar…..wat als je op pakweg 10 meter van het pad een vlinder of libel mooi zie zitten en de telezoomlens niet toereikend is. Wat wint er dan? De verleiding of het besef wat je aanricht door het pad te verlaten? Eerlijk gezegd …… bij mij komt de verleiding af en toe als winnaar uit de bus. Achteraf schaam ik mij er wel voor en heb spijt van mijn actie. Uitzondering op mijn regelovertreding zijn de gebieden die als kwetsbaar of als rustgebied voor de dieren worden aangemerkt. Daar wint bij mij altijd het besef van de verleiding. Ben erg benieuwd hoe jij in een situatie als deze denkt en handelt…..^{_{tot antwoorden ben je uiteraard niet verplicht}} 😉