Samen op pad – het Gortelse Bos

Samen op pad…

Samen de natuur in om te fotograferen is iets wat ik al jarenlang doe. Samen op pad om te fotograferen zit wat mij betreft boordevol positieve kanten. Je deelt niet alleen het mooie in de natuur met elkaar. Nee, het inspireert, motiveert en is leerzaam bovendien. Samen fotograferen betekent ook delen en uitwisselen van interessante fotolocaties. Op de laatste plaats, maar zeker niet minder belangrijk, is samen fotograferen gezellig! In 2021 schreef ik hier al een artikel over voor Natuurfotografie. Mijn belevenissen en ervaringen met Samen op Pad wil ik ook nu hièr met jou gaan delen. Vandaag trek ik samen met Jennie, niet haar werkelijke naam, op de fiets het Gortelse Bos in.

Jennie, ervaringsdeskundige met een dosis geluk

Jennie ken ik als echtgenote van een oud collega al jaren. Zij bezitten ook al jaren een stacaravan op een kleine en rustige camping in de Gemeente Emst – Gelderland. Sinds een jaar, mede door hun toedoen, zijn ook wij eigenaar van een stacaravan op dezelfde camping. Jennie, is net als ik een natuurliefhebber en fervent natuurfotograaf. Zij gaat, als zij op de camping is, nagenoeg iedere ochtend voor dag en dauw op pad. Veelal trekt zij dan op de fiets de omliggende bossen in, toert over de heidegebieden of bezoekt een wildscherm. Door de jaren heen heeft zij veel mooie en interessante plekken ontdekt en kent de omgeving op haar duim. Ook spot zij met grote regelmaat zwijnen, herten, reeën, vossen en zelfs een wolf! Ja, je kunt wel stellen dat Jennie niet alleen over een grote dosis kennis en ervaring beschikt, maar tevens over een flinke portie geluk. Haar ervaring en kennis van de omgeving maakt dat ik graag met haar mee ga.

Twaalfduizendachthonderd ISO

Het is 5 augustus ’22 en om 05.30 uur stappen wij op de fiets. Om mijn schouder hangt mijn Canon camera met daarop de 100×400 mm zoomlens. Een lens waarmee ik zowel zaken op grotere afstand als dichtbij goed in beeld kan brengen. Wij fietsen in de richting van het Gortelse Bos en komen daarbij langs de gelijknamige heide. Helaas is er veel bewolking en dus hoeven wij voor een spectaculaire zonsopkomst daar vanmorgen niet te zijn. Even voorbij het buurtschap Gortel ziet Jennie enkele hindes met een hertenkalf. Nauwelijks zichtbaar door het hoge gras, de flinke afstand en het weinige licht op deze vroege ochtend. Ondanks dat er heel weinig licht is wil ik wel een foto poging wagen. Mijn ISO heb ik op automatisch gezet en zie dat ondanks de noodzakelijke maximale waarde van 12.800 ISO (!) ik slechts 1/25 seconde heb om de dieren te kunnen fotograferen.

Overstekend wild

Niet veel later, als wij even stoppen, zien wij een groep herten links van ons het pad oversteken. Helaas gaat het allemaal zo snel dat wij amper de tijd hebben om dit schouwspel vast te leggen. Toch lukt het mij om een paar overstekende dieren te fotograferen. Voor het mannelijke hert met gewei waren wij te laat. Hij stak namelijk als eerste over……

Plek voor de wildcamera

Al toerend door het Gortelse Bos leidt Jennie ons naar een drinkpoel verscholen in het bos. Door de aanhoudende droogte is de waterstand in de poel flink laag. In de modder zien wij evenwel flink wat hoefafdrukken. Hieruit leiden wij af dat dit een mooie plaats is om een keer onze wildcamera op te hangen. Wij nemen de tijd om wat opnames te maken van een opdrogende drinkpoel. Omdat ik alleen de zoomlens bij mij heb, is het maken van een mooie overzichtsfoto niet mogelijk. Daarom besluit ik uit de hand een panorama foto te maken en het eindresultaat viel mij niet tegen.

Zwoegen door mul zand en over heuvels

De bospaden waarover wij fietsen zijn niet allemaal even gemakkelijk berijdbaar. Zo krijgen wij te maken met paden met mul zand waarbij tevens flink geklommen en gedaald moet worden. Het is een deel van het bos waarin oude stuwwallen liggen gevormd in de ijstijd. Enkele van deze wallen zijn serieus stijl en een uitdaging om te be-fietsen. Na de beproeving komen wij aan bij een prachtig punt. Een plek waarbij goed het hoogteverschil te zien is. Het grindpad leidt loodrecht een dal in om aan de overkant de hoogte in te gaan. Een dergelijk punt en uitzicht vraagt natuurlijk om gefotografeerd te worden.

Herfsttafereel in de zomer

Onderweg trekken twee solitaire boomstronken mijn aandacht. Het zijn niet zozeer de boomstronken, maar het decor waarin zij staan is wat mij aantrekt. Een decor waarin kleur en een donkere achtergrond centraal staan. Het is een kleurenpalet dat je zou verwachten in de herfst. Maar ja, helaas is ook dit het gevolg van de langdurige droogte tijdens de zomer van 2022. Het tafereel probeer ik zo mooi mogelijk te vereeuwigen. Door te kiezen voor een klein diafragma getal wordt de scherptediepte beperkt. Hierdoor worden voor- en achtergrond vaag en krijgen, in dit geval, de boomstronken alle aandacht.

De Hazelworm

Op de weg terug stopt Jennie plotsklaps op een zandpad en roept: “Oh, ik heb het toch niet overreden?” Al snel wordt duidelijk dat zij een Hazelworm op een haar na overreden heeft. Gelukkig is het dier er ongeschonden vanaf gekomen en zit verscholen in het gras in het midden van het pad. In de hoop dat het reptiel zich nog laat zien lig ik klaar om het te fotograferen. Het komt inderdaad tevoorschijn, maar steekt (te) rap (voor mij) het pad over en verdwijnt in het gras aan de zijkant van het zandpad. De foto die ik nog net kon maken is er dan ook niet een om aan de muur te hangen. De ontmoeting was voor ons evenwel al mooi genoeg. Nog mooier was het natuurlijk dat de Hazelworm levend en wel de overzijde van het pad had bereikte…

---

TRANSLATION 🇬🇧

On the road together…

Going out into nature to photograph is something I’ve been doing for years. Traveling together to photograph is full of positive aspects in my opinion. You don’t just share the beauty of nature with each other. No, it inspires, motivates and is also educational. Shooting together also means sharing and exchanging interesting photo locations. Last but not least, shooting together is fun! In 2021 I already wrote an article about this for Nature Photography. I want to share my experiences and experiences with Samen op Pad with you here as well. Today I go cycling into the Gortelse Wood with Jennie, not her real name.

Jennie, experience expert with a dose of luck

I have known Jennie as the wife of an old colleague for years. They have also owned a mobile home on a small and quiet campsite in the municipality of Emst – Gelderland for years. We have also owned a mobile home on the same campsite for a year, partly thanks to them. Jennie, like me, is a nature lover and avid wildlife photographer. When she is at the campsite, she sets out almost every morning before dawn. She often goes on bicycle into the surrounding forests, tours the heathlands or visits a wildlife screen. Over the years she has discovered many beautiful and interesting places and knows the area like the back of her hand. She also regularly spots boars, deer, roe deer, foxes and even a wolf! Yes, you can say that Jennie not only has a large dose of knowledge and experience, but also a good portion of luck. Her experience and knowledge of the area makes me happy to go with her.

Twelve Thousand Eight Hundred ISO

It is August 5 ’22 and at 5.30 am we get on our bikes. Hanging around my shoulder is my Canon camera with the 100×400 mm zoom lens on it. A lens with which I can properly visualize things both at a greater distance and close up. We cycle in the direction of the Gortelse Wood and pass the eponymous heath. Unfortunately there are a lot of clouds and so we don’t have to be there this morning for a spectacular sunrise. Just past the hamlet of Gortel, Jennie sees some hinds with a deer calf. Hardly visible due to the tall grass, the considerable distance and the low light on this early morning. Although there is very little light, I do want to take a photo attempt. I have set my ISO to automatic and see that despite the necessary maximum value of 12,800 ISO (!) I only have 1/25 second to photograph the animals.

Crossing game

Not much later, when we stop for a while, we see a group of deer crossing the path to our left. Unfortunately, it all happens so fast that we barely have the time to capture this spectacle. Still I manage to photograph a few crossing animals. We were too late for the male deer with antlers. He was the first to cross…

Place for the wildlife camera

While touring through the Gortelse Wood, Jennie leads us to a drinking pool hidden in the forest. Due to the ongoing drought, the water level in the pool is very low. However, in the mud we see quite a few hoof prints. From this we deduce that this is a nice place to hang our wildlife camera. We take the time to make some recordings of a drying pool. Because I only have the zoom lens with me, it is not possible to take a nice overview photo. That is why I decide to make a panorama photo by hand and the end result did not disappoint me.

Toil through loose sand and over hills

The forest paths we cycle on are not all equally easy to drive on. For example, we have to deal with paths with loose sand that also require considerable climbing and descending. It is a part of the forest in which old moraines are formed during the ice age. Some of these ramparts are seriously steep and challenging to cycle. After the ordeal we arrive at a beautiful point. A place where you can clearly see the difference in height. The gravel path leads perpendicularly into a valley to go up on the other side. Such a point and view naturally demands to be photographed.

Autumn scene in the summer

Along the way, two solitary tree stumps catch my eye. It’s not so much the tree trunks, but the decor in which they stand that attracts me. A decor in which color and a dark background are central. It’s a color palette you’d expect to see in the fall. But yes, unfortunately this is also the result of the prolonged drought during the summer of 2022. I try to immortalize the scene as beautifully as possible. By choosing a small aperture number, the depth of field is limited. This makes the foreground and background blurry and, in this case, the tree stumps get all the attention.

The Slow-worm

On the way back, Jennie suddenly stops on a dirt track and yells, “Oh, I didn’t run it over, did I?” It soon becomes clear that she has run over a slow worm by a hair’s breadth. Fortunately, the animal escaped unharmed and is hidden in the grass in the middle of the path. In the hope that the reptile will still show itself, I am ready to photograph it. It does indeed appear, but crosses the path (too) quickly (for me) and disappears into the grass on the side of the sandy path. The photo I was able to take just now is not one to hang on the wall. However, the meeting was good enough for us. It was, of course, even better that the Slowworm had reached the other side of the path alive and well…